John Tabé hakt door:

Woonfraude statushouders: “Politieke winst boven oplossingen”

Het is verkiezingstijd, en dus staan de schijnwerpers aan, niet om echte problemen op te lossen, maar om zondebokken aan te wijzen. En ja hoor, daar gaan ze weer: Geert Wilders roept: “Walgelijk, woonfraude!” en “Land uit!”. Mona Keijzer noemt onderhuur door statushouders “verwerpelijk” en “ons belastinggeld”. Ze kan ingrijpen; ze is minister van Wonen. Thierry Baudet wil migranten zonder blikken of blozen uitsluiten van sociale huurwoningen.

Deze politici maken gebruik van emoties in de samenleving. Ze schreeuwen moord en brand over statushouders die zogenaamd het systeem misbruiken. Maar ze zwijgen in alle toonaarden over een veel groter probleem: de duizenden ‘witte’ Nederlanders die exact dezelfde woonfraude plegen, illegale onderhuur, torenhoge bedragen vragen, mensen uitbuiten. Daar hoor je Mona, Geert of Thierry niet over. Waarom niet? Kost stemmen!

John Tabé, humanist, zegt: "Statushouders wennen erg snel aan het Nederlandse systeem en integreren vlot."

Wat je ziet, is een politiek die niet wil ingrijpen waar het echt nodig is. Waarom grijpt minister Keijzer, Wilders niet in? Omdat het gemakkelijker is om statushouders tot zondebok te maken dan het systeem aan te pakken. Zondebokspolitiek levert veel stemmen op.

Woonfraude is geen migrantenprobleem. Het blijft een systeemprobleem.

In plaats van hun werk te doen, richten politici hun pijlen op mensen die zich proberen aan te passen. Ondertussen blijven huisjesmelkers en fraudeurs die wel in hun beeld passen buiten schot. Waarom? Gaat stemmen kosten!

Rijk faalt, arm betaalt >