John Tabé hakt door:
VVD’er Dilan: “We moeten door. We kijken er niet op terug."
Ze staat weer op het podium. Het verkiezingscircus draait op volle toeren, en daar is ze: Dilan Yeşilgöz van de VVD. Fel en schel wijst ze naar de stijgende criminaliteit, alsof die uit het niets is opgedoken. “Nederland wordt onveiliger,” roept ze luid. “Strenger en langer straffen.” Maar zodra iemand vraagt: waarom eigenlijk? haalt ze nonchalant haar schouders op. Terugkijken, daar heeft Dilan geen zin in. Zij wil vooruit. Niet praten over vijftien jaar VVD-beleid, niet over de verwoestende gevolgen. Alleen over de VVD-beloften nu.
Maar laten we het juist wél over die vijftien jaar hebben. Want onder VVD-bewind sluiten maar liefst 26 gevangenissen, terwijl de georganiseerde misdaad juist groeit. Strafrecht wordt versoepeld: gedetineerden worden vaker en eerder vrijgelaten, zonder dat de veiligheid erop vooruitgaat.
En toch doet diezelfde partij alsof zij de redder van de rechtsorde is. Dat is geen vooruitkijken, dat is laf weglopen van verantwoordelijkheid. En Dilan. Die blijft recht vooruit kijken, zolang niemand haar vraagt wat er onderweg allemaal is vernield.
“Minder overheid, minder regels,” klinkt het eindeloos vanuit de VVD. Maar wat levert dat echt op? Vijftien jaar VVD-beleid betekent vooral: verdubbelde regeldruk voor bedrijven, een bureaucratisch moeras waar ondernemers en burgers in verdrinken. Geen verlichting, maar verstikking. Dan zegt Dilan resoluut: “We moeten vooruitkijken. Geen tijd verknoeien”
En wat gebeurde er met de mensen die onze samenleving veilig moeten houden? De politie, justitie, controlerende en toezichthoudende instellingen? Vijftien jaar VVD-beleid betekent kaalslag, bezuinigingen en verwaarlozing. Veiligheid zonder handhavers is als brandweer zonder water. Maar Dilan wil door, weg van het verleden dat ze zelf heeft mee opgebouwd. Niet terugkijken.
Wie echt vooruit wil, moet durven erkennen wat er kapot is gegaan. Zoals het toeslagenschandaal: een direct gevolg van het keiharde VVD-beleid, waarin controle, hierop is niet bezuinigd, belangrijker was dan menselijkheid. Tienduizenden gezinnen/kinderen verpletterd. En wat zegt Dilan? “Ik wil niet in het verleden blijven hangen.”
En Groningen. Vijftien jaar VVD-beleid betekent pompen tot het barst. Huizen verwoest, levens ontwricht, inwoners afgescheept met loketten en lege woorden. Nog altijd geen gerechtigheid. Dilan zwijgt liever. Ze kijkt vooruit, terwijl Groningen blijft beven op de puinhopen van een politiek die niets om hen geeft.
En de sociale zekerheid. Vijftien jaar VVD-beleid betekent marktwerking, winst maken in zorg en jeugdzorg, woningnood door privatisering, aanbestedingsstrijd in plaats van echte hulp. Het onderwijs wordt gekort, terwijl privaat onderwijs juist meer subsidie krijgt. Alles wordt een product, alles uitbesteed. Zeg je dat het niet werkt? dan hoor je de VVD: “We moeten door.”
Vijftien jaar VVD is geen geschiedenis om te vergeten, maar een pijnlijke realiteit die dagelijks mensen raakt. Kinderen gaan met honger naar bed en met honger naar school. Kinderen uit economisch zwakke gezinnen krijgen geen kans op vervolgonderwijs. Onderwijs moet voor alle kinderen toegankelijk zijn, altijd. JA, ALTIJD!
De VVD’er Dilan Yeşilgöz-Zegerius. Altijd datzelfde refrein: “We moeten door. We kijken er niet op terug."
Maak jouw eigen website met JouwWeb