John Tabé hakt door:
Geert Wilders is een politieke parasiet.
Geert Wilders wist als geen ander hoe hij zichzelf in de schijnwerpers moest zetten. Met vlijmscherpe taal, keiharde uitspraken en een stem die zelfs de meest ongeïnteresseerde Nederlander deed ontwaken, vergaarde hij miljoenen stemmen. Onder zijn leiding werd de PVV de grootste partij van Nederland een onmiskenbare politieke macht.
De coalitieonderhandelingen waren fel en meedogenloos, maar Wilders dwong zijn wil af. Zijn vlijmscherpe tong en koelbloedige blik hypnotiseerden zijn omgeving, alsof zelfs zijn blonde lokken deel uitmaakten van zijn strategie. Met twee miljoen stemmen in de hand opende zich de deur naar het kabinet. “De Nederlanders komen op de eerste plaats en de zon gaat weer schijnen in Nederland”, herhaalde hij onvermoeibaar. En als hij ergens meesterlijk in was, dan was het het verkopen van zijn ideeën als wondermiddelen voor alle problemen van het land.
De resultaten waren klinkend: de eigen bijdrage in de zorg werd afgeschaft, er kwamen de strengste asielmaatregelen ooit, de huren werden twee jaar bevroren en de huurtoeslag verhoogd. Gezinnen die het zwaarst door de inflatie werden getroffen, kregen een boodschappenbonus. En nog heel veel meer… Voor even leek Nederland op te bloeien alsof er een gouden tijd aanbrak voor de gewone Nederlander. Althans, als je de media mocht geloven.
En toen, zonder enige waarschuwing, sloeg Wilders genadeloos toe: zijn vertrek. Zijn PVV ministers en staatssecretarissen, nog druk met het uitvoeren van zijn beloften, stonden sprakeloos en buiten gezet als vuilniszakken op maandagochtend. “Ik verlaat het kabinet!” schreeuwde hij, met een gezicht dat onbewogen was als steen. Geertje had het zat. “Ik stop ermee. Ik ga terug naar Henk en Ingrid,” verklaarde hij zonder schaamte.
De mensen die hem ooit vertrouwden en hoopten op verandering, bleven achter met lege handen. Een gesloopt kabinet, verbrijzelde beloften en een politicus die lachend toekeek vanaf de tribune, met een goedgevulde zak geld.
De cynische ironie was compleet: terwijl zijn aanhang nog applaudisseerde, roofde hij de gewone Nederlander schaamteloos uit, midden in het volle daglicht. Geert Wilders is een politieke parasiet.
Maak jouw eigen website met JouwWeb