Luxe eilanden: landbouwgrond als slachtoffer.

De praktijk van het opgraven en verplaatsen van zand en grond op aarde roept steeds vaker vragen op over de duurzaamheid en ethiek ervan. In veel gevallen wordt zand gewonnen voor de aanleg van luxe-eilanden of grote bouwprojecten, terwijl deze grondstoffen ook voor essentiële functies gebruikt zouden kunnen worden, zoals landbouw. Dit is een alarmerende trend, aangezien de wereldbevolking toeneemt en de druk op landbouwgrond steeds groter wordt.

Deze eilanden worden gebouwd voor toerisme of de rijke elite, die meer ruimte willen voor privé-eigendommen. Dubai is een voorbeeld van menselijke hebzucht.

Dit zand wordt uit zee of van andere ecologisch gevoelige gebieden gehaald, met desastreuze gevolgen voor de natuur. Koraalriffen, kustlijnen en mariene ecosystemen worden verstoord, wat leidt tot verlies van biodiversiteit. Tegelijkertijd gaat kostbare landbouwgrond verloren voor deze projecten, terwijl er wereldwijd een groeiende behoefte is aan voedselproductie om de steeds groter wordende wereldbevolking te voeden.

Het is bijna onbegrijpelijk dat we in een tijd van klimaatverandering, waar we onze ecologische voetafdruk zouden moeten verkleinen, zulke onzinnige en destructieve projecten blijven steunen. De enorme hoeveelheden grond en zand die opgegraven en verplaatst worden, kunnen beter ingezet worden voor duurzame doeleinden, zoals het verbeteren van landbouwpraktijken, het herstellen van verwoeste ecosystemen of het bevorderen van natuurbehoud. In plaats daarvan wordt de aarde uitgeput voor luxueuze constructies die geen werkelijke bijdrage leveren aan het welzijn van de mensheid als geheel.

In plaats van verder te investeren in deze schadelijke projecten, zou de focus moeten liggen op het vinden van manieren om onze natuurlijke hulpbronnen efficiënter te gebruiken en duurzame alternatieven te ontwikkelen. Alleen dan kunnen we een toekomst opbouwen die zowel ecologisch verantwoord als sociaal rechtvaardig is. Ja, dit kost veel geld. De winstmarge is te klein. Daarom doen we het niet.

Zeg jij: ''maf rood mannetje'': “Altijd maar milieu-milieu. Nee bouwen-bouwen, maf kees!”

John Tabé

Een zomermiddag in Ulft