Nieuwe politieke stroming: "Kapitaal-Soevereiniteit" 

In de moderne geopolitiek ontstaat een nieuwe stroming waarin kapitaal niet alleen een economisch middel is, maar een strategisch instrument om soevereiniteit te verwerven. Deze stroming, hier aangeduid als "Kapitaal-Soevereiniteit," illustreert hoe financiële macht wordt ingezet om fysieke gebieden en politieke invloed te verkrijgen.

Een treffend voorbeeld is Donald Trumps voorstel om Groenland van Denemarken te kopen. Hoewel het idee aanvankelijk als absurd werd afgedaan, onthult het een bredere trend: landen of groepen met aanzienlijke financiële middelen proberen territoriale controle te verwerven door economische dominantie. In een wereld waar ‘wie betaalt, bepaalt’ steeds meer realiteit wordt, krijgen dergelijke voorstellen een geopolitieke dimensie. Het kopen van strategische stukken land of infrastructuur, zoals havens, energiecentrales of zelfs hele regio's,  verandert eigendom in een machtsmiddel. Ook China en Rusland zijn erg actief om landen en groepen onder druk te zetten en te houden. Trumps eerdere dreiging om het Panamakanaal te heroverwegen onderstreept dezelfde logica. Dit kanaal, essentieel voor wereldhandel, zou een troef kunnen worden voor landen die bereid zijn economisch te investeren in ruil voor controle.

Een dergelijk systeem brengt echter ethische en praktische uitdagingen met zich mee. Het risico is dat kapitaal niet alleen fysieke middelen koopt, maar ook democratische processen ondermijnt. Wanneer externe investeerders economische macht uitoefenen, kunnen lokale bewoners geconfronteerd worden met monopolistische voorwaarden. Denk aan buitenlandse bedrijven die grondstoffen exploiteren, maar weinig tot niets bijdragen aan de ontwikkeling van de lokale gemeenschappen. Dit versterkt ongelijkheid en ontneemt burgers de controle over hun eigen toekomst.

De vraag rijst of soevereiniteit te koop mag zijn. Moet financiële kracht zwaarder wegen dan politieke legitimiteit? Het idee dat grenzen verhandelbaar zijn, kan een precedent scheppen dat instabiliteit en conflict bevordert. "Kapitaal-Soevereiniteit" biedt mogelijkheden, maar het roept tegelijkertijd vragen op over rechtvaardigheid, duurzaamheid en de waarde van democratische autonomie. Is het te stoppen? Helaas niet!

Zeg jij: ''vals rood mannetje'': “Grondstoffen moeten uit de grond gehaald worden. L.. Woke Rot op!"

John E Tabé

Landbouwgrond als slachtoffer >