John Tabé herdenkt:

4 mei is van “Ons”

De meedogenloze ideologie van vernietiging

De Tweede Wereldoorlog was geen conventioneel conflict. Het was een machtsgreep van haat, aangestuurd door het naziregime in Duitsland én het keizerlijke Japan. Hun doel? Alles en iedereen uitwissen die niet paste binnen hun giftige ideologie. Wat volgde, was een kille en systematische terreur: zorgvuldig georganiseerd, nietsontziend uitgevoerd.

Joden, Roma en Sinti werden niet alleen vervolgd, maar doelgericht uitgeroeid. Niet in het heetst van de strijd, maar via vooraf geplande genocide. Gaskamers, massagraven, deportaties: moord op industriële schaal, verheven tot staatsdoctrine. En daar bleef het niet bij.

Politieke tegenstanders, communisten, socialisten, vakbondsleden werden het zwijgen opgelegd, gearresteerd, gemarteld en vaak gedood. Jehovah’s Getuigen, die weigerden trouw te zweren aan Hitler, werden vervolgd en geëxecuteerd. Hun geloof werd hun doodvonnis.

Mensen met een fysieke of psychische beperking belandden in het zogeheten T4-programma: een georganiseerde moordcampagne, vermomd als medische zorg. Hun leven werd als ‘waardeloos’ beschouwd en zonder genade beëindigd.

Homoseksuele mannen werden gedeporteerd naar concentratiekampen, herkenbaar aan een roze driehoek. Ze werden vernederd, mishandeld, soms chemisch gecastreerd of doodgeslagen. Slavische volkeren, onder wie Polen, Russen en Oekraïners, werden behandeld als inferieur. Velen werden verdreven, vermoord of afgebeuld tot de dood erop volgde, als slaven van het Derde Rijk.

De Roma en Sinti ondergingen een even systematische vernietiging als de Joden. Hun genocide, het Porajmos, blijft echter tot op heden onderbelicht. Ze stierven in stilte, vaak vergeten.

De terreur strekte zich uit tot ver buiten Europa. In Azië voerde Japan een eigen wrede oorlog. Indo’s, Molukkers en Nederlands-Indische burgers die weigerden het keizerlijke Nippon te gehoorzamen, werden opgesloten, uitgehongerd, gemarteld en vermoord in kampen verspreid over de archipel.

Vrijmetselaars golden als samenzweerders en werden opgejaagd. Religieuze leiders die het lef hadden zich uit te spreken, verdwenen achter tralies of kwamen om in anonimiteit. Verzetsstrijders werden vaak zonder proces geëxecuteerd, hun lichamen achteloos achtergelaten als afschrikking.

Ook de sociaal uitgeslotenen, daklozen, werklozen, bedelaars, bestempeld als ‘asociaal’, werden massaal opgesloten. Kunstenaars, schrijvers en denkers die zich niet voegden naar de propagandalijn van het regime, werden gecensureerd, verbannen of simpelweg geëlimineerd.

Dit was geen gewone oorlog. Dit was georganiseerde ontmenselijking. De nazi’s, zowel in Duitsland als in Japan, gebruikten elk middel: discriminatie, gevangenschap, dwangarbeid, medische experimenten, massamoord. Alles werd gelegitimeerd in dienst van een vernietigende ideologie.

Deze geschiedenis is geen afgesloten hoofdstuk. Het is een waarschuwing. Dit is wat er gebeurt wanneer haat wordt toegestaan, wanneer ‘anders zijn’ gelijkstaat aan de dood. Herdenken is geen symbolisch ritueel, het is een morele plicht. Want wat ooit was, kan terugkeren, tenzij wij waakzaam blijven.

VVD: hardwerkende burgers hard aanpakken >