John Tabé hakt door:

Kabinet Schoof kwebbelt door.

Het kabinet-Schoof lijkt nauwelijks op een regering. Eerder doet het denken aan een wandelclubje van politici dat liever slenterend ruzie maakt dan daadkrachtig de route bepaalt. In plaats van richting te geven, dwalen ze in groepjes door de politieke wandelgangen, restaurants en bars, draaien in cirkels en slingeren verwijten naar elkaar. Zodra het een beetje lastig wordt, schuiven ze de verantwoordelijkheid door naar de Koninklijke Wandelbond Nederland. Die moet het dan maar onderzoeken en met oplossingen komen. Maar wel stap voor stap. Want, zo luidt hun filosofie: “Een olifant eet je in kleine stukjes.”

De gewone Nederlander, toeschouwer van dit politieke toneel, voelt dagelijks de gevolgen van dit besluiteloze gekwebbel. Hij staat te wachten, met een duur entreekaartje in de hand, hopend op oplossingen: voor het stikstofprobleem, de woningnood, betaalbare zorg, het onderwijs en het strengste asielbeleid in de Nederlandse geschiedenis. Maar het kabinet blijft doelloos ronddolen.

En als iemand vraagt: “Waar gaan we eigenlijk naartoe?”, kijken ze elkaar verschrikt aan. Niemand die het weet. De enige koers die ze volgen is die van hun eigen schoeisel: de PVV stampt rond op laarzen, de VVD jogt op sneakers, NSC schuifelt in mocassins en de BBB klost voort op klompen.

Zolang dit wandelclubje SGKV (Schoof Geheime Kracht Vooruit) blijft dolen, zonder te weten waar te starten, laat staan te weten waar ze heen moeten, moeten de toeschouwers nog even wachten. In plaats van een intocht krijgen de toeschouwers nog steeds een leeg parcours.

Geert Wilders: Hij stinkt uit zijn mond >