John Tabé hakt door: 12-11-25

De VVD smeekt nu om solidariteit.

Liberalisme draait om vrijheid: zeggen wat je wilt, ondernemen, je eigen leven bepalen. Klinkt mooi, maar in de praktijk is vrijheid vaak eenrichtingsverkeer. Vrijheid neem je, je deelt hem niet.

De liberaal wil nemen, niet geven. Privébelang staat voorop. Collectieve verplichtingen stuiten op weerstand. Voor hem is vrijheid een bezit, geen gemeenschappelijk goed. Tot iemand iets terugvraagt: een bijdrage, een offer, een beetje solidariteit. Dan slaat de toon om. Elk beroep op rechtvaardigheid wordt verdacht. Grondwet en grondrechten veranderen in een schild voor eigenbelang.

De VVD, de trotse voorvechter van vrije markt en persoonlijk ondernemerschap, zit zelf in financiële problemen. Politici moeten 3,5% van hun salaris afdragen aan de partijkas. Wat ooit vanzelfsprekend was voor de linkerzijde, wordt nu realiteit voor de VVD. “Dit past niet binnen liberale uitgangspunten,” erkent de partij. “Socialistische praktijken!” roept een verontwaardigde VVD’er.

VVD-politici en hun meelopers hebben veel gekregen: macht, status, invloed. Nu de partijkas leeg is, kijkt iedereen weg. Ontvangen ging vanzelf, geven is een brug te ver.

Vrijheid blijkt prachtig… zolang het niets kost.

VVD keurt lonen inhouden voor wonen goed>